Maрко коња кова

Марко коња кова,

на мрак на зајдисонце,

шо обуш му клава,

плочи оканици,

клинци стодрамници.

Коњот му говори:

-Марко мој стопане,

шо толку ме ружиш,

за дека ме спремаш?

-Коњу мое добро,

јазе ќе да ода

по млада невеста.

-Марко мој стопане,

ти нели ме знаеш

лоша сопка имам,

јозе ќе се сопна,

невеста ќе падне.